O día 15 de xaneiro faleceu na Coruña o escritor Riveiro Loureiro, un vocacional da escrita como el se definía, e a quen nos últimos anos tamén puidemos ver en diferentes programas da TVG.
Na súa autobiografía, na Biblioteca Virtual Galega, o escritor coruñés Manoel Riveiro Loureiro (A Coruña, 1933-2009) definíase como" un escritor vocacional, tal vez compulsivo, anque serodio, que só empezou a publicar tralo seu regreso dunha longa e non pouco azarosa emigración, na que se emborcou en moi distintas actividades. Admirador teimudo e confeso da noutrora formidable URSS, ten traducido ó castelán e ó galego diversas obras clásicas da literatura rusa, tanto de autores do século XIX coma de outros, aquí a penas coñecidos, da época soviética"
A súa voz é a que mellor define, con esa distante redacción en terceira persoa, a súa propia peripecia persoal, "Ós tres anos de idade, no verán do 36, perde ó seu pai. "Non morreu, que o mataron. Non morreu, que o mataron..." Así dicía en voz baixa a súa nai, cando ficaba estantía, procurando o cativo, asustado, falarlle a berros para arrincala de tal estado. A familia afonda na máis absoluta miseria. Ós dez anos deixa a escola, a Grande Obra do inefable Don Baltasar, no Campo da Leña, para integrarse de cheo no mundo laboral. O seu primeiro salario era de dúas pesetas, como neno de recados dun taller de costura. Metido despois nun traballo sucio (axudante do repartidor de "La Coruñesa. Carbonería Doméstica") chegou a dobra-lo seu salario: catro pesetas diarias.
Xa medrado, acada o seu soño de embarcar en pesqueiros, primeiro do día e despois do Gran Sol. Fai a mili (Cartagena, logo Ferrol), navega en mercantes estranxeiros, casa coa súa Encarna de sempre..., e por
fin instálase con ela no Uruguai, anque adoita desprazarse (el só) por outros países. Marchan de Montevideo cos seus dous fillos (arestora teñen catro, e catro netas) en 1973, xusto a tempo de lle fuxir ó golpe dos milicos.Tiña varios libros publicados e premiados en diferentes certames literarios, tanto contos como novelas. A súa máis recente obra publicada está recollida na colectanea "Volverlles a palabra, Homenaxe aos represaliados do franquismo".
Entre as mostras de dór feitas públicas están as da Asociación de Escritores en Lingua Galega e da mesa pola normalización lingüística.
OBRA PUBLICADA
NARRATIVA
Pola ida e pola volta, 1977.
TEATRO
A vinga, 1979.O coronel ten a quen lle escribir, 1989.
O prazo, 1994.
TRADUCIÓN
Un heroe do noso tempo, Mijaíl Lermontov, 1989.Sete narradores soviéticos, 1991.
Ningún comentario:
Publicar un comentario